Rosa Ana
In een wereld vol schaduw zijn er die het licht vrezen
Hij rolt met angst als een schaduw aan zijn zijde
Bang voor de realiteit en daarom creëert hij zijn eigen
Zijn twijfels doen de waarheid draaiende gaande in circulaties
360 graden om haar alsof hij zeker van zijn zaak is
Jihad is met hem en hij weet het maar laat niks merken
het is merkwaardig hoe breed z’n vermogen is om zijn shit te verbergen
Het werkt maar eerder tegen hem de leugens zijn met hem
De vreugde is ver te vinden
Zijn emoties hebben nog steeds geen plek en herbergen
De pijn die hij voelt bij elke stap die hij zet
En terwijl zijn leugens spinnen in z’n web blijft hij aan zet
En glijdt hij steeds verder weg van daar waar hij moet zijn
Langzamerhand ebt hij weg in zijn schaduw waar het kwaad hem van goed wijkt
Tja de waarheid die doet pijn
Het leven nam z’n dame hij staat schaakmat
En dit allemaal terwijl hij toekijkt en er is geen weg terug
Door de bomen ziet hij het bos niet meer
Zijn angsten nemen over binnenkort ziet hij de Zon niet meer
In de ban van zijn angsten die hem namen met de snelheid van een kogel
Is hij meerdere malen geraakt hij wil wel rennen maar kan niet eens meer lopen
Alles wat hij vreest hangt als een donkere wolk boven zijn hoofd
En valt in grote getale naar beneden het leven geeft hem donderslagen
Open wonden helen niet als je ze blijft open schaven
Het blijft knagen in zijn hoofd ja hij neemt het ze kwalijk
Boos op iedereen die niet met hem flowt hij weet dat het al laat is
Neemt weer de benen maar waar hij ook gaat staat
Hetzelfde lot te wachten hij was zijn angsten nooit de baas
Verloor de macht over het stuur en kwam om in zwaktes
Om in zwaktes om in zwakte
Heist Rockah
Refrein
Vast in een draaikolk bedekt in donkere wolken
Aderen dicht geslipt in misère verzwolgen
Bewust van de wolven op zoek naar verlossing
Blijvend in tweestrijd rijdend richting een opstopping
In een draaikolk bedekt in donkere wolken
Wetend wat de gewaagde gok teweeg bracht
Niet langer bang voor de zweepslag alles kan veranderen na 1 stap
Op de vlucht voor haar angsten rende ze zo in de armen van de Duisternis
Er was geen vuiltje aan de lucht althans dat leek vanaf de buitenkant
Van binnen was het duidelijk mis met een bevroren hart liep ze het duister in
Luisterde naar de stemmen in haar hoofd die altijd fluisterden ‘luister es’
Ze werd er loco van maar dat was ze al werd haar verteld
Ze raakte steeds verder weg van huis en verdwaalde snel
Ze voelde zich verlaten verraden door het leven
De enige die verlaat dat was zij zelf haar woede vertaalde zich in daden
Ze gaf niet om haar naasten want alles om haar heen daar was ze Hel
Op Aarde zelf nooit op tijd altijd te laat
Net als de wijzers van de klok was alles in haar leven over twaalven
Het meeste waar ze van baalde dat vergane tijd niet is in te halen
Dat zijn voor haar flink wat jaren
Verblind door emoties gaat ze over hinderlagen
Ze voelt zichzelf minderwaardig je kan zeggen wat je wilt
Er valt niet op in te praten streng als de winter is koud als barre winterdagen
Loopt ze in de mist met storm op komst ze voelt het gaan de wind in vlagen
Draagt het kind in zich niet mee ze heeft geen herinnering aan haar kinderjaren
Nu een volwassen dame helemaal verdwaald ‘s nachts alleen in kille straten
Moe van al dat rennen maar ze moet verder
Want als ze stil gaat staan
Weet ze dat alles waar ze voor weg rende in haar face zal slaan
Problemen gaat ze uit de weg daar doet ze haar leven aan
Ze heeft het geestelijk zwaar 1 met haar angsten
Die haar drijven in het nauw haar zwaktes
Hebben haar eindelijk te pakken ooit zou haar dag komen
Ze wist het aan dat lot kon ze niet ontsnappen
Want alles waar ze bang voor was is ze uiteindelijk in veranderd
Refrein 2x
